อะไรที่ทำให้นักวิ่งเคนย่าและเอธิโอเปียกลายเป็นนักวิ่งระดับโลก

การเดิน/วิ่งไปโรงเรียนตั้งแต่ยังเด็ก เสมือนเป็นการฝึกการออกกำลังแบบแอโรบิคที่ร่างกายมีการใช้ออกซิเจน เพื่อให้หัวใจและหลอดเลือดเกิดการสูบฉีด มีผลให้ระบบการทำงานของหัวใจ ปอด หลอดเลือด และการไหลเวียนของเลือดทั่วร่างกายแข็งแรง

การมีขาที่เรียวยาว ส่งผลถึงการเผาผลาญพลังงานในระดับที่ต่ำกว่านักวิ่งที่มีขาสั้นและใหญ่กว่า ทำให้มีความได้เปรียบเมื่อวิ่งในระยะทางไกล

การอาศัยอยู่ในที่ราบสูงมากว่าระดับน้ำทะเล 2,000-2,500 เมตร ระดับออกซิเจนในอากาศจะน้อยกว่าปกติ เมื่อเทียบกับนักวิ่งในชาติอื่นที่อาศัยอยู่บนพื้นราบ

การฝึกวิ่งในระดับออกซิเจนต่ำจึงเป็นความได้เปรียบของนักวิ่งชาวเคนย่าและเอธิโอเปียที่ฝึกวิ่งอยากหนักในที่สูง

มีแรงจูงใจชั้นยอด พวกเขาตระหนักดีว่าความสำเร็จในการวิ่งจะได้รับเงินรางวัลเป็นการตอบแทนและยกระดับความเป็นอยู่ของเขาและครอบครัวไปสู่อันดับต้น ๆ ของสังคม

ทำให้เหล่านักวิ่งต้องฝึกฝนอยากหนักเพื่อที่จะคว้าชัยชนะจากเกมการแข่งขันให้ได้

จุดชนวนของความสำเร็จนี้เริ่มต้นมาจาก Abebe Bikila นักวิ่งชาวเอธิโอเปีย ในการแข่งวิ่งมาราธอนเหรียญทอง กีฬาโอลิมปิกปี 1960 ที่กรุงโรม

ส่วนในเคนย่าเริ่มจาก Kip Keino ในการแข่งวิ่ง 1,500 เมตรเหรียญทอง กีฬาโอลิมปิกปี 1968 ที่เม็กซิโกซิตี้

ที่มา: International Journal of Sports Physiology and Performance June 2012: “Kenyan and Ethiopian Distance Runners: What Makes Them So Good?” โดย Randall L Wilber และ Yannis Pitsiladis